رویکرد مراقبت آگاهانه از تروما در مددکاری اجتماعی: رسانه تاب آوری
راهنمای مراقبت اجتماعی از کودکان
فهرست عناوین
رویکرد مراقبت آگاهانه از تروما در مددکاری اجتماعی: رسانه تاب آوری
کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی ایران
رویکرد مراقبت آگاهانه از تروما در مددکاری اجتماعی: این مقاله چند توصیه کلیدی از راهنمای مراقبت اجتماعی از کودکان را در مورد چگونگیِ آگاه شدن از تروما در عمل ارائه می‌کند که در ژانویه ۲۰۲۱ منتشر شده است.
رویکرد مراقبت آگاهانه از تروما، شامل اصولی است که این رویکرد را تشکیل می‌دهند.
در این راهنما به نظریه دلبستگی و سایر ملاحظاتی که برای ارزیابی افراد مشمول این مبحث نیاز است می توانند از این طریق به راهنمای کامل دسترسی داشته باشند.
این راهنما توسط Sue Penna (یکی از بنیانگذاران و مدیر اجرایی و کارشناس برنامه در سازمان آموزشی Rock Pool CIC) نوشته شده است. او بیش از ۳۰ سال در زندگی حرفه ای خود به عنوان پزشک، مربی و ناظر، هم در NHS و هم به طور مستقل، با افرادی که آسیب روانی را در نتیجه تجربیات نامطلوب دوران کودکی (ACEs) تجربه کرده اند، کار کرده است.
شواهد روزافزونی وجود دارد که رویدادهای آسیب زا می توانند به طور جدی بر سلامت و رفاه روانی- جسمی افراد تأثیر بگذارند.
رویکرد مراقبت آگاهانه از تروما به معنای درک این موضوع است که کسانی که بیشتر به خدمات تخصصی نیاز دارند ممکن است سخت ترین میزان دسترسی به آنها و کمترین احتمال درگیر شدن موثر با خدمات برایشان وجود داشته باشند.
رویکرد مراقبت آگاهانه از تروما فرض می کند که همه ما به طور بالقوه تروما را تجربه کرده ایم و بنابراین اصول کلیدی باید در سراسر کارمان با همه کودکان، جوانان و خانواده ها اعمال شود.
پنج اصل رویکرد مراقبت آگاهانه از تروما
اصول زیر جهت کار آگاهانه از تروما هستند و باید در تمرینات فردی و همچنین ارائه خدمات گنجانده شوند.
مددکاران اجتماعی آگاه از تروما این اصول را در جلسات اولیه، کار مستقیم، ارزیابی ها و مداخلات به کار می گیرند.
ایمنی
ایمنی جسمی و روحی امری کلیدی است. افراد آسیب دیده ممکن است یک سیستم واکنش استرس بیش فعال ایجاد کرده باشند و اغلب احساس ناامنی کنند. برای انجام کار معنادار، لازم است ابتدا احساس امنیت در کودک یا بزرگسال ایجاد شود.
در توضیح اینکه چه اتفاقی در حال رخ دادن است و در هر مرحله از کار با مورد مربوطه لازم است باز و صادق باشید: برای مثال، اطلاع دادن به خانواده از ارجاع اولیه، اطمینان از اینکه آنها متوجه خواهند شد که در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد، نتایج احتمالی و اطلاعات عملی در مورد زمان و نحوه ملاقات شما.
گروه های اقلیت اغلب به طور نامتناسبی تحت تأثیر تروما قرار می گیرند و تبعیض می تواند تأثیرات آن را تشدید کند.
نقطه تمرین
توجه به این نکته مهم است که هنگام صحبت در مورد رویدادهای خاص، آسیب مجدد ممکن است رخ دهد. به طور کلی، باید برای کودکان و بزرگسالان روشن کنیم که نیازی به صحبت کردن در مورد جزئیات خاص تروما ندارند و در واقع از صحبت کردن در مورد آنها منصرف‌شان کنیم. هنگام جمع‌آوری اطلاعات برای ارزیابی، دانستن جزئیات کامل ضروری نیست – بلکه تأثیر تروما و چگونگی پیمودن مسیر بهبودی نیاز می باشد.
اعتماد کنید
برای افرادی که در زمینه روابط آسیب دیده اند، ایجاد اعتماد می تواند دشوار باشد.
تمرین‌کنندگان می‌توانند با اعمال مرزهای شخصی و حرفه‌ای خوب اعتماد را ایجاد کنند.
توجه داشته باشید که ممکن است هر بار که با کسی ملاقات می کنید نیاز به ایجاد مجدد اعتماد داشته باشید.
در مورد آنچه که می توانید و نمی توانید انجام دهید قابل اعتماد و صادق باشید.
از رویکردی غیرقابل قضاوت و دلسوزانه استفاده کنید و نسبت به تجربیات افرادی که با آنها کار می کنید پاسخگو باشید، به یاد داشته باشید که هر کس تروما را متفاوت تجربه می کند. به اندازه انسانهای روی زمین، کیفیت تجربه تروما برای هر فرد متفاوت می باشد.
انتخاب
ارائه انتخاب واقعی ممکن است هم برای پزشکان و هم برای مراجعین چالش برانگیز باشد.
درک تفاوت قدرت در مراحل اولیه هر تعامل مفید است تا از شما در کار ارتباطی با افرادی که ممکن است تجربه سوء استفاده از قدرت توسط دیگران را داشته باشند، حمایت کنید.
ممکن است لازم باشد محدودیت‌های انتخاب را بپذیریم، به‌عنوان مثال، تغییرات در کارکنان یا تنظیم جلسات. اما برای ایجاد اعتماد باید این مسائل را مدام در نظر داشته باشیم.
این وظیفه پزشک است که فرد را درگیر کند و به او در مورد نحوه ادامه کار انتخاب کند. جلسه اولیه باید شامل کسب رضایت آگاهانه، توضیح نحوه اشتراک گذاری اطلاعات و محدودیت های محرمانه باشد.
دادن امتیازاتی به فرد و بحث کردن با آنها در مورد این موضوع که دوست دارند چه اتفاقی بیفتد.
همکاری
همکاری به معنای تلاش برای رسیدن به یک هدف یا اهداف مشترک است. افرادی که تروما را تجربه کرده‌اند ممکن است به نیازهایشان که برای دیگران اهمیت دارد اعتماد بسیار کمی داشته باشند یا تجربه بسیار کمی از مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها داشته باشند، بنابراین ممکن است برای انجام این کار، به حمایت و تشویق نیاز داشته باشند.
تعاملاتی که حاوی یک عنصر روانی- آموزشی هستند (که در آن پزشکان از افراد دعوت می کنند تا با به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مسیر تحقق بهبودی خود همکاری کنند) به صورت ویژه مفید است.
همکاری می‌تواند شامل پرسیدن آنچه برای بخش خاصی از جلسه یا بازدید از جایی باشد، یا همچنین شناسایی راهبردهای مقابله‌ای که ممکن است در بلندمدت مفید یا مشکل‌ساز باشد و در نهایت بحث در مورد گزینه‌های پشتیبانی باشد.
توانمندسازی
اصولی که در بالا توضیح داده شد همگی به توانمندسازی افرادی که با آنها کار می کنیم کمک می کند.
نشان دادنِ این نکته به کسی، که می‌تواند ایمن باشد، نشان دادنِ اینکه می‌توان به شما اعتماد کرد و همین‌طور او می‌تواند، پیشنهاد انتخاب و همکاری به کسی که هرگز این گزینه‌ها را نداشته است، همگی قدرت‌بخش هستند.
توانمندسازی به معنای برابری با فرد است. این ممکن است شامل ارائه چالش (به‌طور سازنده و نه قضاوت‌کننده) باشد که می‌تواند تأمل را فعال کند و بسیار مفید باشد.
حمایت و توانمندسازی افراد برای تشخیص راهبردهای مقابله ایِ ناسالم می تواند فرصتی برای تغییر زندگی باشد.
